Yazar "Demir, Rabia" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 1 / 1
  • [ X ]
    Öğe
    MAGARA ALEGORISI VE GÖLGE ARKETIPI BAGLAMINDA ÇAGDAS SANAT NESNESI OLARAK ISIK-GÖLGE ENSTALASYONU
    (Sibel KILIÇ, 2020) Demir, Rabia; Anbarpinar, Elif
    Sanat tarihi boyunca plastik bir hacimlendirme araci olan isik ve gölge, çagdas sanatta eseri olusturan malzemelerden biri olarak sanat nesnesine dönüsmüstür. Resmin ögelerinden biri olan isik ve gölgenin sanatta kullanimi dönemlere ve sanatçilara göre degisiklik göstermistir. Kimi zaman plastik birer öge olarak betimlenen isik-gölge kimi zaman sembolik anlamlari öne çikarilarak kullanilmis, Çagdas sanatta ise yapibozuma ugratilarak sanati olusturan malzemelerden birine dönüstürülmüstür. Çagdas sanat, nesneyi dönüstürerek yeni malzemelerin kullanimini olanakli hale getirirken, her türden malzemeyi sanat nesnesi olarak kullanmis ve malzemedeki hiyerarsiyi ortadan kaldirmistir. Çagdas sanatin malzemeye olan bu yaklasimi konu içinde geçerli olmus, her seyin sanatin konusu olmasi ile birlikte sanatta öteden beri var olan “yüksek sanat” algisi da sarsilmistir. Çagdas sanatta her seyin, sanatin malzemesine ve konusuna dönüsmesi sanat alanini ve tanimini genisletmistir. Sanat alani ve tanimindaki bu genisleme malzemeyle birlikte çagdas sanatçilarin kisisel bellekten-toplumsal hafizaya, felsefeden-psikolojiye kadar genis bir konu yelpazesi ile isler üretmelerini saglamistir. Bu baglamda çalismada, Platon’un “magara alegorisi” ve Jung’un “gölge arketipi” kavramlarinin yeniden yorumlandigi, isik ve gölgenin ise sanat nesnesi olarak kullanildigi enstalasyonlara odaklanilmistir. Bu enstalasyonlarda gölge ve onun olusmasini saglayan isigin malzeme olarak kullanilmasi üzerinde durularak çagdas sanatta isik ve gölgenin, konu ve kompozisyon için feda edilen birer araç olmaktan çikarak nesne olarak yeniden deger kazanmasi üzerinde durulmustur.