Yazar "Çetinkaya, Hatice" seçeneğine göre listele

Listeleniyor 1 - 4 / 4
  • [ X ]
    Öğe
    Azelaik asit'in kuraklık ve tuz stresi altındaki soya (Glycine max L.) yapraklarında, aot düzenlemesi, savunma cevapları ve hücre duvarı direnç mekanizması üzerine etkilerinin incelenmesi
    (Sinop Üniversitesi, 2024) Çetinkaya, Hatice; Seçkin Dinler, Burcu
    Azelaik asit (AzA), dokuz karbonlu bir dikarboksilik asittir ve sistemik kazanılmış dirençte (SAR) etkili olan bir sinyal molekülüdür. AzA'in stres koşulları altında farklı dokulara taşınabilen hareketli bir molekül olmasından dolayı; bitkinin farklı dokularında stresin olumsuz etkisinin azaltılmasında önemli bir rol oynadığı düşünülmektedir. Bu çalışma; Soya (Glycine max L.) bitkisi yapraklarında tuz ve kuraklık stresi üzerine AzA etkisini belirlemek amacıyla yapılmıştır. Soya tohumları 23 oC ± 1oC de 3-5 iklim odasında toprak kültüründe 16 saat aydınlık / 8 saat karanlık fotoperiyotta 500μmol m2s1 ışık altında % 60 nem oranına sahip ortamda yetiştirilmiştir. Kuraklık stresi oluşturmak amacıyla % 15 PEG (Polietilen glikol 6000 MA), tuz stresi oluşturmak amacıyla NaCl (250 mM) kullanılmış ve eş zamanlı iki farklı konsantrasyonda AzA (12, 24 ppm) Houglound besin çözeltisi içinde çözülerek 10 gün boyunca toprağa uygulanmıştır. 5. ve 10. günlerinde hasat işlemi yapılmıştır. Hasat edilen örneklerden kök ve gövdeye ait yaş ve kuru ağırlık, uzunluk ve bağıl su içeriği, klorofil miktarı belirlenmiştir. Ayrıca AOT (MDA, Prolin, H2O2, O2, OH savurma kapasitesi), antioksidan enzim (SOD, POX, APX, GR, GST, DHAR, MDHAR, KAT) bunlarla birlikte, hücre duvarı enzimleri ve bileşenleri (PAL, PME, Lignin) ile hücre duvarı genleri (XTH, EXP, WAK4) analizleri yapılmıştır. Sonuç olarak, AzA uygulamasının tuz ve kuraklık stresi altında soya bitkisinde fizyolojik (klorofil, yaprak alanı) biyokimyasal (indirgenmiş MDA ve aktif oksijen türleri), moleküler parametrelerde iyileşmeye neden olduğu bulunmuştur. AzA, soya bitkisinde strese karşı bazı enzim aktiviteleri (SOD, APX, POX, GR, PME) üzerinde uyarıcı rol oynarken, hücre duvarı enzimi (PAL) ve prolin miktarı üzerinde artışa neden olmadan antioksidan görevi üstlenerek koruyuculuk sağlamıştır. Ayrıca AzA uygulaması kuraklık ve tuz stresi altında hücre duvarı genleri (GmXTH3, GmEXPA2, GmWAKS4) üzerinde uyarıcı etki yaparak koruma sağlamıştır.
  • [ X ]
    Öğe
    Bitkilerde Hücre Duvarı Mekanizmasında Strese Bağlı Meydana Gelen Savunma Cevapları
    (2021) Çetinkaya, Hatice; Seçkin Dinler, Burcu
    Bu derlemede, bitki hücre duvarının yapısı, bileşenleri ve çeşitli biyotik ve abiyotik stres faktörlerine bağlı olarak verdiği yanıtlara değinilmektedir. Hücre duvarı streslere karşı bitki direncinin önemli fiziksel bariyer oluşturarak koruyucu rolü üstlenmektedir. Bunun yanı sıra savunma sisteminde sinyal mekanizmasını oluşturmaktadır. Stresin hücre duvarı metabolizması üzerindeki etkileri, hücre duvarı proteinleri ve enzim faaliyetleri üzerine olmaktadır. Stres faktörlerine karşı duvar mekanizması stres kaynağı ve bitki özelliklerine göre değişim göstermektedir. Bununla birlikte, çoğu durumda, iki ana mekanizma vurgulanabilir: (i) ksiloglukan endotransglukosilaz/ hidrolaz (XTH) düzeyinin artması ve (ii) artan hücre duvarı kalınlaşması, ikincil duvarın hemiselüloz ve lignin birikimi ile güçlendirilmesidir. Bu bilgiler ışığı altında, stres koşullarında biyokütle üretimini arttırabilmek için, hücre duvarı üzerindeki stresin sonuçlarını ortaya çıkarmak amacıyla yeni yaklaşımlar ve farklı hücre duvarı analizleri yapılması hedeflenmektedir. Ayrıca hücre duvarı yapısında etkili olan proteinler ile ilgili ileri düzeyde araştırmalar yapılmasının gerekli olduğu kanısındayız.
  • [ X ]
    Öğe
    Kuraklığa duyarlı ve toleranslı mısır (Zea mays L.) bitkisinde kuraklık stresi altında yapılan bakır uygulamalarının oluşturduğu oksidatif hasar ve savunma cevaplarının araştırılması
    (Sinop Üniversitesi, 2015) Çetinkaya, Hatice; Seçkin Dinler, Burcu
    Bu çalışma kuraklık stresine toleranslı ve duyarlı mısır kültivarlarına (71May69, Shemal) 5 gün süre ile kuraklık stresi (%20 PEG -0.40 MPa) altında bakır (0.5 mM, 1 mM, 1.5 mM CuSO4.5H2O) uygulamasının mısır yapraklarında antioksidan enzim aktiviteleri üzerine etkisini belirlemek için yapıldı. Bakır uygulaması, kontrol gruplarına göre; her iki kültivarda hidrojen peroksit (H2O2) ve malondialdehit (MDA) miktarını azaltırken; bağıl su içeriği (BSİ), bağıl büyüme oranı (BBO), stoma iletkenliği, ABA ve prolin miktarını değiştirmedi. Birlikte uygulama (kuraklık ve bakır) ise PEG kaynaklı kuraklık stresinin zararını azalttı. Kuraklık stresi altında toleranslı kültivarda; süperoksit dismutaz (SOD), katalaz (KAT), glutatyon reduktaz (GR), peroksidaz (POX) enzim aktivitelerini arttırırken; glutatyon -s- transferaz (GST) enzim aktivitesini azalttı. Askorbat peroksidaz (APX) enzim aktivitesini ise değiştirmedi. Duyarlı kültivarda SOD, KAT, APX enzim aktiviteleri azalttı. GST ve POX enzim aktivitelerini arttırırken; GR enzim aktivitesini değiştirmedi. Bunun yanında yalnız bakır uygulaması her iki mısır kültivarında; SOD, KAT ve APX enzim aktivitelerini arttırdı. Ayrıca birlikte uygulama, PEG uygulamasına göre duyarlı kültivarda; SOD, KAT, APX enzim aktivitelerini arttırırken; GR ve GST aktivitelerini sadece (PEG+ 1.5 mM) uygulaması ile arttırdı. POX enzim aktivitesi duyarlı kültivarda değişmedi. Sonuç olarak bu çalışmada mısır bitkisine dışarıdan uygulanan bakır metalinin; kuraklığa bağlı oluşan oksidatif hasarın iyileştirilmesinde, antioksidan enzim aktivitelerinin etkili olduğu tespit edildi.
  • [ X ]
    Öğe
    The Effect of Pre-Applied Titanium Dioxide Nanoparticles on Germination in Carthamus tinctorius L. Varieties
    (2024) Gül, Volkan; Seçkin Dinler, Burcu; Sefaoğlu, Fırat; Çetinkaya, Hatice; Koç, Fatma Nur
    In the present study, to promote sustainable nano-farming, the apparent effects of different concentrations (0, 100, 200, 300, 400, 500 ppm) of titanium dioxide nanoparticle (TiO2NPs) solutions on the germination percentage, index and duration of seeds belonging to Balcı, Dincer, Hasankendi, Koc, Olas, and Zirkon safflower varieties were investigated. Moreover, scanning electron microscopy (SEM) was employed to analyze TiO2NPs in germinated safflower varieties. Germination performance was TiO2NPs concentration and variety depended. It was determined that the seed samples displayed different responses to TiO2NPs concentrations; germination percentages were between 20.0±1.15 and 82.9±0.44%, germination durations were between 2.01±0.021 to 3.82±0.017 days, and germination indices were between 9.97±0.606 and 38.97±0.959. While the highest germination percentage (82.9±0.44%) was obtained from Dincer variety with 100 ppm TiO2NP pre-application, the lowest germination percentage (20.0±1.15% and 20.0±1.92%) was obtained from Balcı and Hasan Kendi varieties with 100 and 300 ppm TiO2NP pre-application. According to this result, although the highest germination percentage based on variety was obtained from the Dincer variety, the Balcı variety with the lowest germination percentage provided the most significant increase in the 200 ppm TiO2NPs application dose compared to the control. According to the germination percentage, it can be said that the most effective TiO2NPs application dose in Safflower varieties is 200 ppm. Further research on nanoparticles is needed to determine both the economical doses of TiO2NP pre-application and its uptake by the plant.