Haney, Meryem ÖztürkBahar, ZuhalBeşe, AyşeAçıl, DilayGürel, Tuğba YardımcıÇömez, Saadet2025-03-232025-03-2320171307-2048https://search.trdizin.gov.tr/tr/yayin/detay/256099https://hdl.handle.net/11486/4071Amaç/Giriş: Yalnızlık yaşamın her döneminde gelişir ve birçok yaşlı için büyük bir sorundur. Bu çalışmanın amacı yaşlı bireylerde yalnızlık sıklığını belirlemek ve sosyo-demografik özellikler, sağlık durumu, yaşam doyumu ve günlük aktivitelerinin yalnızlığa etkisini değerlendirmektir. Yöntem: Tanımlayıcı ve kesitsel tipteki bu çalışma İzmir ilinde iki kırsal ve bir kentsel bölgede 160 katılımcı ile yürütülmüştür. Veriler sosyo-demografik veri formu, UCLA Yalnızlık Ölçeği, Yaşam Doyum Ölçeği ve Katz Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği ve Lawton ve Brody'nin Enstürimental Günlük Yaşam Aktiviteleri Ölçeği ile toplanmıştır. Veriler t testi, Kruskal-Wallis analizi, Anova testi, pearson korelasyon ve çoklu regresyon analizi ile değerlendirilmiştir. Bulgular: Katılımcılarda yalnızlık görülme oranı %46.9 idi. Katılımcıların evlilik durumu, eğitim durumu, yaşadığı bölge, sağlık durumu, uyku kalitesi, egzersiz yapma durumu ve enstrümental günlük yaşam aktiviteleri durumuna göre yalnızlık puanları arasında fark bulunmuştur. Yaşam doyumu, günlük yaşam aktiviteleri ve enstrümental günlük yaşam aktiviteleri ile yalnızlık arasında ters yönde ilişki saptanmıştır. Sonuç: Yaşlı bakım hizmetleri multidisipliner bir yaklaşım ile sunulmalıdır. Hemşireler uygun hemşirelik girişimleri geliştirmek için özellikle öz bakım kapasiteleri düşük, sosyal etkileşimi azalmış yaşlı bireylerin yalnızlığını değerlendirmelidirtrinfo:eu-repo/semantics/openAccessSosyal ÇalışmaGeriatri ve GerontolojiHemşirelikArticle1127178256099